تاثیر تیمارهای آب گرم و برخی ترکیبات شیمیایی بر القای مقاومت به سرمازدگی میوه خرمالو (diospyros kaki tunb.)

هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثرات تیمار های پس از برداشت آب گرم و برخی ترکیبات شیمیایی شامل متیل جاسمونات، اسید سالیسیلیک، 1- متیل سیکلو پروپن، پوتریسین، کلرید کلسیم و دی فنیل آمین در القاء مقاومت به سرمازدگی و اندازه گیری پارامترهای ظاهری و کیفی میوه خرمالو رقم "کرج" طی نگهداری در انبار سرد بوده است.میوه ها در مرحله بلوغ تجاری برداشت شده و جهت اعمال تیمار بلافاصله به آزمایشگاه منتقل گردیدند. میوه های یک شکل و یکسان از لحاظ سفتی و رنگ و عاری از نقص و آلودگی انتخاب شده و به طور تصادفی بسته بندی شدند. به فاصله هر 15 روز به علاوه 2 روز عمر قفسه ای میوه ها از طریق ارزیابی خصوصیات مورد نظر سنجیده شد.تیمار آب گرم بهترین تیمار در این مطالعه معرفی شد. طی انبارداری، سفتی بافت میوه و اسیدیته قابل تیتراسیون کاهش نشان داد، در حالیکه درصد کاهش وزن و کل مواد جامد محلول افزایش یافت. سرمازدگی در میوه ها از ماه سوم انبارداری مشهود گردید. آب گرم 50 و 55 درجه سانتی گراد در حفظ و توسعه ظرفیت آنتی اکسیدانی موفق عمل کرد. تیمارهای آب گرم توانستند خسارت سرمازدگی، پراکسیداسیون لیپیدها و نشت یونی را بکاهند. آب گرم ?c50 به مدت 10 و 20 دقیقه و?c55 به مدت 10 دقیقه به عنوان برترین تیمارها معرفی شدند.تیماربا دی فنیل آمین طی نگهداری خرمالو در انبار با دمای پایین از توسعه علائم سرمازدگی در میوه جلوگیری نمود. با افزایش غلظت دی فنیل آمین از 12 به 24 میلی مولار این اثر مشهودتر شد. اتانول که حلال دی فنیل آمین است، به تنهایی منجر به افزایش خسارت سرمازدگی شد. تیمار دی فنیل آمین غلظت مالون دی آلدئید و نشت الکترولیت ها را کاهش داد. اگر چه دی فنیل آمین به عنوان یک ترکیب آنتی اکسیدان تا حدودی ظرفیت آنتی اکسیدانی را بالا برده و از خسارات ناشی از رادیکال های واکنشگر کاست، اما با توجه به نتایج به دست آمده، این ترکیب به عنوان تیماری جهت کاهش خسارت سرمازدگی و افزایش عمر انباری خرمالو توصیه نمی شود. کاربرد برون زاد پوتریسین به خصوص وقتی غلظت آن به 5 میلی مولار افزایش یافت، تا حدودی توانست از خسارات سرمازدگی در خرمالو بکاهد. با توجه به نتایج به دست آمده از این بررسی استفاده از پوتریسین با غلظت بالاتر ممکن است بتواند در توسعه عمر انباری خرمالو موثر باشد.در این مطالعه برای اولین بار تاثیر مثبت اسید سالیسیلیک بر افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی خرمالو گزارش شد، که این امر به علت اثر این ترکیب بر حفظ بهتر فنل کل میوه است. تیمار پس از برداشت اسید سالیسیلیک روشی مفید جهت افزایش عمر خرمالوهای نگهداری شده در انبار سرد بود.تیمار ترکیبی اسید سالیسلیک + آب گرم نتوانست به صورت همگرایی باعث توسعه عمر انباری خرمالو گردد. نتایج نشان داد بین تیمارهای ترکیبی و هر کدام از تیمارها به تنهایی تفاوت معنی داری نشان نداد.غلظت 1% کلریدکلسیم با شاهد تفاوتی نشان نداد و نتوانست در توسعه ماندگاری خرمالو در انبار سرد مفید واقع شود. در حالیکه غلظت های 2 و 4% این ترکیب، باعث حفظ سفتی بافت میوه، فنل کل و ظرفیت آنتی اکسیدانی میوه شدند. غلظت 4% در افزایش اسیدیته قابل تیتراسیون، سفتی بافت و فعالیت آنزیم کاتالاز و کاهش پراکسیداسیون لیپید و نشت یونی بسیار موفق عمل نمود.تیمار 1-mcp با تاثیر بر فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز و کاهش پراکسیداسیون لیپیدها و نشت یونی و افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی توانست به عنوان تیماری سودمند جهت کاهش سرمازدگی خرمالو در انبار سرد عمل کند و عمر پس از برداشت این محصول را بیافزاید.متیل جاسمونات شاخص سرمازدگی، پراکسیداسیون لیپید و نشت یونی را کاهش داد، که این احتمالاً به دلیل افزایش فعالیت آنزیم پراکسیداز و کاهش فعالیت آنزیم کاتالاز میباشد. همچنین حفظ بهتر فنل کل و در نتیجه افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی در میوه های تیمار شده با این ترکیب در مقایسه با شاهد مشاهده شد. متیل جاسمونات تاثیری بر taو tss نداشت. در کل متیل جاسمونات توانست به عنوان ترکیبی مناسب جهت کاهش علائم سرمازدگی در خرمالو، تحت شرایط تنش دمای پایین انبار مورد استفاده قرار گیرد.پس از چهار ماه انبارداری در دمای یک درجه سانتی گراد، تیمار متیل جاسمونات و شاهد تاثیر معنی داری بر میزان فعالیت آنزیم های پلی گالاکتروناز، accاکسیداز و acc سینتتاز نداشتند. در حالیکه میزان فعالیت این سه آنزیم در میوه های تیمارشده با آب گرم و 1-mcp کاهش یافت، که البته آب گرم در این زمینه موفق تر عمل نمود.